Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Λεύγα 14

19.986 λεύγες υπό τη θάλασσα, βαθιά στο πουργκατόριο, φακλάνες, ξένοι και γαϊδούρια βλέπουν τη μπάλα να καινοτομεί στον Πειραιά και από εκεί μπαρκάρουν για Μασσαλία, ψάχνοντας να βρουν αυτό το κάτι που λείπει, μόνο που ο Ευρώκοκκος έχει χρεώσει πια κάθε πόλη. Γι’ αυτό κάθονται στη γέφυρα του πλοίου, διαβάζοντας τον Μικρό Πρίγκιπα αλλιώς,  ποντάροντας πλέον στη φιλία…

Διαβάστε online από τη λεύγα 14 [πλήρες κείμενο]
Αλέξης Φαρμάκης, Ιουλία Δημητρίου, 

Τα περιεχόμενα του πιο πρόσφατου τεύχους (και ολόκληρα προηγούμενα τεύχη) στο levga.gr· η πιο πρόσφατη λεύγα στα βιβλιοπωλεία, στους διακινητές της και στο levgamag@gmail.com, όπου και συμβολές, συμβουλές, συνεργασίες και διαφωνίες.

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Λεύγα 14: Περιεχόμενα

Κωστής Καρπόζηλος, Το κάτι που λείπει

πρώτες ύλες
Στέφανος Βαμιεδάκης, «Ακολουθήστε τα όνειρά σας»: Ο σύγχρονος ιδεολογικός βολονταρισμός και οι εκφραστές του
Αντώνης Χατζηκυριάκου, Στο πουργκατόριο της (κυπριακής) ιστορίας
Χλόη Πετρίδου, Μεταλλαγμένο κράτος δικαίου με συνταγή ΕΕ
Χριστίνα Λασκαρίδη, Μηχανισμοί του χρέους
Αλέξης Φαρμάκης - Ιουλία Δημητρίου, Μία πόλη, μία ομάδα, μία τάξη
HUMBA!, Προς υπεράσπιση του υπαρκτού γηπεδισμού

κοντραντούκτο  
Alèssi Dell’Umbria, Μασσαλία: από λιμάνι, θεματικό πάρκο

αναλώσιμα  
Robert Spittlehouse, Ανάδρομη συσκότιση
Μιχάλης Μεντίνης, Φιλία: προς μια ριζοσπαστική γραμματική του σχετίζεσθαι
Καίτη Πάπαρη, Οι «φακλάνες» και οι όμορφες: οι ιδανικές αναλογίες στην «πανοπτική» κοινωνία
Ιφιγένεια Καλαντζή, Λαρς φον Τρίερ: προβοκάτορας ή βαθιά ρομαντικός;

καύσιμα
Σοφία Μπέμπεζα, Όξω οι ξένοι!
Γιώργος Γάσιας, Ύμνος στα γαϊδούρια
Κωνσταντίνα Ανδριανοπούλου, Για τον Μικρό Πρίγκιπα Μπερκίν

σκραπ  
Κώστας Περούλης, Στη γέφυρα
Κωνσταντίνα Γεωργαντά, Ποιήματα
Μιχαήλ Ζόσενκο, Νευρικοί άνθρωποι
Υβάν Γκολλ, Ο Ευρώκοκκος
Γιώργος Μανουσέλης, Ψιλή κουβέντα


λεύγα 14 
(Καλοκαίρι 2014)
Σχέδιο εξωφύλλου: Γιάννης Δαλκίδης
Σκίτσα: Γιώργος Μανουσέλης
Φωτογραφίες: Λίνα Μανουσογιαννάκη, Σπύρος Τσίκνας, Χρήστος Χρυσανθόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Γιώργος Ματθιόπουλος

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Κωστής Καρπόζηλος: Το κάτι που λείπει

Έχουν περάσει ακριβώς δεκατέσσερα χρόνια από τότε που η Καίτη Γαρμπή τραγουδούσε, σε στίχους του Φοίβου, την αγωνιώδη αναζήτησή της για εκείνο το απροσδιόριστο «κάτι» που θα προσέδιδε νόημα στη ζωή της. Προκειμένου να καταδείξει τη σημασία του κινητοποιητικού «κάτι» η Γαρμπή απέρριπτε διαδοχικά τα τεκμήρια του υλικού πολιτισμού του καθ’ ημάς εκσυγχρονισμού στο γύρισμα του 21ου αιώνα: τη «μερσεντές χλιδάτη», το πούρο, το σκούρο αρμάνι, τις «δυνατές στη σοφοκλέους μετοχές» και την «κάρτα αμέρικαν εξπρές». Το μοντέλο ανάπτυξης που περιγράφουν οι στίχοι αυτοί υπενθυμίζει τις κοινωνικές διαστάσεις των θεωρητικών αναζητήσεων γύρω από την ισχυρή Ελλάδα – συνολικά, τα δυναμικά σουξέ της εποχής, και τα βιντεοκλίπ τους συγκροτούν ένα εξαιρετικό αρχείο της χρυσής εποχής του ελληνικού κεφαλαίου και των γενικευμένων ψευδαισθήσεων κοινωνικής ανόδου στις τάξεις όσων σήμερα αναπολούν τις παλιές καλές μέρες. Η ουσία όμως του τραγουδιού έγκειται αλλού: στο «κάτι», το οποίο μπορεί να οριστεί μόνο εκ του αποτελέσματος, καθώς «θα με κάνει σαν τρελή να σε θέλω». Αυτό το «κάτι» που έλειπε στην Καίτη Γαρμπή το μακρινό 2000 είναι αυτό που διαισθητικά όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι μας λείπει περισσότερο: το ενοποιητικό στοιχείο που θα γεννήσει και θα ανατροφοδοτήσει τον ενθουσιασμό, τη στράτευση και την ενεργητική εμπλοκή στην πολιτική πράξη.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Στέφανος Βαμιεδάκης: «Ακολουθήστε τα όνειρά σας. Δημιουργήστε μια νέα Ελλάδα. Μπορείτε», Ο σύγχρονος ιδεολογικός βολονταρισμός και οι εκφραστές του

Τα τελευταία χρόνια έχουν πυκνώσει πρωτοβουλίες και δραστηριότητες από μια σειρά ιδρύματα, φορείς, επιχειρήσεις κ.λπ., κυρίως του ιδιωτικού τομέα, που επικεντρώνονται σε μια απόπειρα ανίχνευσης και διαμόρφωσης νέων τάσεων στον τομέα της επιχειρηματικότητας. Η «επιχειρηματικότητα» προωθείται συντονισμένα ως μια έννοια-κλειδί που εκφράζει το μέλλον, σε αντιπαράθεση με φαινόμενα και πρακτικές που έχουν κατηγορηθεί ότι οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική κρίση: κρατικοδίαιτες-παρασιτικές οικονομικές λειτουργίες, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, συντεχνιασμός κ.λπ.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Αντώνης Χατζηκυριάκου: Στο πουργκατόριο της (κυπριακής) ιστορίας

Περιγράφοντας τη γνωριμία του με το Μακάριο, ο Γλαύκος Κληρίδης αναπολεί τα καλοκαίρια της παιδικής του ηλικίας στην Κύπρο του Μεσοπολέμου, τα οποία περνούσε οικογενειακά φιλοξενούμενος στο μοναστήρι του Κύκκου. Το μοναστήρι, ως μεγάλος οικονομικός οργανισμός, είχε για νομικό του σύμβουλο τον Γιάννη Κληρίδη, έναν από τους πιο πετυχημένους Κύπριους δικηγόρους και πατέρα του Γλαύκου. Το καθημερινό πρόγευμα στους εκλεκτούς φιλοξενούμενους από τη Λευκωσία σέρβιρε κάποιος έφηβος δόκιμος μοναχός από ένα χωριό της ορεινής Πάφου. Περίπου τρεις δεκαετίες μετά, οι όροι είχαν αντιστραφεί: όταν στις εκλογές του 1959 ο Γιάννης Κληρίδης ήταν υποψήφιος, ο υιός Γλαύκος ως φέρελπις νέος πολιτικός παραχωρούσε τις πολιτικές του υπηρεσίες στο πρόσωπο που του σέρβιρε κάποτε πρόγευμα: τον, αρχιεπίσκοπο πια, Μακάριο.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Χλόη Πετρίδου: Μεταλλαγμένο κράτος δικαίου με συνταγή ΕΕ

O μύθος της ΕΕ ως κοινότητας κρατών βασισμένης στη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου εμφανίζεται τη δεκαετία του ’90, πολύ μετά την ίδρυση των ΕΟΚ, ΕΚΑΧ, ΕΚΑΕ – προδρόμων της ΕΕ. Μέχρι τότε, ένας άλλος περιφερειακός οργανισμός, το Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣΕ), που δημιουργήθηκε μέσα από διαφορετικούς συσχετισμούς, είχε περίπου το μονοπώλιο της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αλλά μετά το Μάαστριχτ, και ιδίως από το 2006, όταν ο Γιούνκερ, νυν υποψήφιος των συντηρητικών για την προεδρία της Κομισιόν και τότε πρόεδρος του Eurogroup συνέταξε «υπό την ατομική του ιδιότητα» μια έκθεση για τη συνεργασία ΣΕ και ΕΕ, η ΕΕ άρχισε να απαιτεί λόγο σε ό,τι αφορά το σεβασμό της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός της – με συνέπεια τον ορατό κίνδυνο διάβρωσης της προστασίας τους...

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Χριστίνα Λασκαρίδη: Μηχανισμοί του χρέους

Ένας μηχανισμός διεθνής και διόλου νέος
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ζει μια τραγωδία πρωτοφανών διαστάσεων. Λίγες είναι οι χώρες που βίωσαν τόσο απότομη πτώση στην οικονομική τους δραστηριότητα, ενώ η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε η πολιτική της Τρόικας και των ελληνικών κυβερνήσεων δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολεμική ιστορία. Ωστόσο υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία με άλλες περιπτώσεις κρίσεων. Σε αυτό το άρθρο σκιαγραφώ κάποια παραδείγματα που αναδεικνύουν πώς η κρίση των ιδιωτικών τραπεζών υπήρξε το πρόσχημα για να επιβληθεί εξοντωτική λιτότητα στους εργαζόμενους. Θα εξετάσω πρώτα τον προορισμό των δανείων της Τρόικας, στην συνέχεια θα καταγράψω κάποιες μεθόδους κερδοφορίας της Τρόικας, και θα κλείσω με κάποια παραδείγματα των παράπλευρων απωλειών της πιστωτικής φούσκας, τα αποτυχημένα ξένα δάνεια προς τους ελληνικούς δήμους.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Αλέξης Φαρμάκης, Ιουλία Δημητρίου: Μία πόλη, μία ομάδα, μία τάξη

Το ποδόσφαιρο είναι το τελευταίο λαϊκό, μαζικό κίνημα[*]

Μιας και η εμφάνιση του φαινομένου στην Ελλάδα αποτελεί άλλη μια καθυστερημένη καινοτομία, ας ξεκινήσουμε με σχετικά καινοτόμες ερωτήσεις: Πόσοι τρόποι υπάρχουν να αποκτήσει ένας επιχειρηματίας λαϊκό έρεισμα εν ζωή (μετά θάνατον υπάρχουν και τα ιδρύματα), ποιο θα ήταν το πρόγραμμα 100 ημερών του κόμματος Βγενόπουλου αν γινόταν κυβέρνηση, ποιος έπαιζε αριστερό μπακ στη Δόξα Δράμας στο πρωτάθλημα του 1981 όταν η χώρα έγινε σοσιαλιστική, γιατί γυρίζει το μπούμερανγκ;

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Humba!: Προς υπεράσπιση του υπαρκτού γηπεδισμού

Οι εκλογές και η παρουσίαση καλά κρυμμένων πολιτικών μυστικών είναι δύο από τα πιο βασικά γεγονότα που κάνουν τη δημοσιογραφική σφαίρα να κυλά και να μη χορταριάζει. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτά τα δύο τέμνονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Φυσικά από αυτό το σχήμα δεν θα μπορούσε να λείπει η αθλητική πλευρά. Από τη μία έχουμε αθλητές και παράγοντες που διεκδικούν την ψήφο μας και από την άλλη τα επιχειρηματικά και πολιτικά σχέδια που εξυπηρετούν οι αθλητικοί πολιτικοί συνδυασμοί και ο εισοδισμός που επιχειρεί η ακροδεξιά στον οπαδικό χώρο.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Alèssi Dell’Umbria: Μασσαλία: από λιμάνι, θεματικό πάρκο (Συνέντευξη στη Μόρφω Μπεληγιάννη)

Ο Alèssi Dell’Umbria είναι δοκιμιογράφος και ιστορικός της πόλης της Μασσαλίας. Το 2006 δημοσίευσε την Histoire universelle de Marseille: de l’an mil à l’an deux mille, μια συνολική επισκόπηση της ιστορίας της μεσογειακής πόλης, με κέντρο τη βία που ασκείται στον αστικό ιστό και τους κατοίκους των λαϊκών τάξεων. Έχει επίσης γράψει για την εξέγερση των παρισινών προαστίων (C’est de la racaille? Eh bien, j’en suis!, 2006, αναδημ. ως La Rage et la révolte, 2010 ) και έχει σκηνοθετήσει το ντοκυμαντέρ Le vent de la révolte (2014), με θέμα την καταστροφή που επέφεραν τα αιολικά πάρκα στον ισθμό του Tehuantepec, στην Οαχάκα του Μεξικού. Στη συνέντευξη που έδωσε στη Μόρφω Μπεληγιάννη μιλά για τον θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και την ανάπλαση εκτεταμένων τμημάτων της πόλης με αυτή την αφορμή, για τις προοπτικές του κέντρου των ευρωπαϊκών πόλεων, για τη μετανάστευση και τον φασισμό.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Μιχάλης Μεντίνης: Φιλία: προς μια ριζοσπαστική γραμματική του σχετίζεσθαι

Λέγεται κάπως σχηματικά πως οι αριστεροί δεν έχουν φίλους παρά μόνο συντρόφους, ενώ αντίθετα οι αναρχικοί μετατρέπουν τις παρέες τους σε πολιτικές ομάδες, και καταλήγουν όπως και οι αριστεροί να μην έχουν φίλους παρά μόνο συντρόφους. Παρά τον αδιαμφισβήτητα αφελή εμπειρισμό μιας τέτοιας διαπίστωσης (η οποία ενισχύεται από την επίσης γενικευτική αντίληψη πως οι «αριστεροί» δεν σε προσεγγίζουν ποτέ για να σε κάνουν φίλο παρά μόνο για να σε στρατολογήσουν), δεν μπορούμε παρά να εντοπίσουμε κάποιες ρηματικές συνάφειες με μια βιβλιογραφία που βρίθει παραδειγμάτων απαξίωσης, αναγωγής ή και κατάρρευσης της φιλίας μέσα στις σχέσεις συντροφικότητας. Ενδεικτικά, ο Abimael Guzman, ηγέτης των μαοϊκών ανταρτών του Sendero Luminoso (Φωτεινό Μονοπάτι) στο Περού έχει δηλώσει πως δεν είχε ποτέ φίλους παρά μόνο συντρόφους,[1] ενώ ο Σεργκέι Νετσάγιεφ στην Κατήχηση του επαναστάτη αναφέρει πως «ο επαναστάτης θεωρεί φίλους του και εκτιμά μόνον όσους έχουν δείξει στην πράξη πως είναι εξίσου επαναστάτες με τον ίδιο» (http://tinyurl.com/l38abuf), ταυτίζοντας έτσι στην ουσία κι αυτός τη φιλία με τις συντροφικές σχέσεις.[2] Με τον τρόπο αυτό, η φιλία, η οποία εκκινεί σχεδόν πάντα ως μια φυγόκεντρος κίνηση από την κεντρομόλο τάση του «κοινού αίματος» της οικογένειας, ενσωματώνεται στην επίσης κεντρομόλο τάση των «κοινών ιδεών» των σχέσεων συντροφικότητας. Οι εσωστρεφείς τάσεις των θεσμικών και θεσμοθετημένων σχέσεων επιχειρούν συστηματικά να τιθασεύσουν και να αντιστρέψουν τις απείθαρχες και παραβατικές κινήσεις της φιλίας, να την τιθασεύσουν, να τη μετατρέψουν σε τυποποιημένη σχέση, κάτι που για παράδειγμα αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στην τάση να αποκαλείται ένας στενός φίλος «αδελφός» και έτσι ρηματικά η φιλία να «περιφράσσεται» από τον λόγο της οικογένειας.

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Καίτη Πάπαρη: Οι «φακλάνες» και οι όμορφες: οι ιδανικές αναλογίες στην «πανοπτική» κοινωνία

Πώς συνδέονται οι επιταγές προτύπων ομορφιάς με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα; Και πώς η χρήση σεξιστικών όρων υποδηλώνει την ενσωμάτωση του κυρίαρχου λόγου σε καθημερινές συμπεριφορές και νοοτροπίες; Υπάρχει σημείο τομής σήμερα ανάμεσα στην έννοια του ελέγχου και της επιτήρησης και τις νόρμες της ομορφιάς και της θηλυκότητας;

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Ιφιγένεια Καλαντζή: Λαρς φον Τρίερ: προβοκάτορας ή βαθιά ρομαντικός;

Από τους πρωτεργάτες του δανέζικου κινηματογραφικού μανιφέστου «Δόγμα ’95», ο 57χρονος σήμερα σκηνοθέτης Λαρς φον Τρίερ συμπεριλαμβάνει με έναν υπαρξιακό τρόπο στη θεματική του εμβέλεια τη λίμπιντο, αντικείμενο έρευνας μεγάλων ψυχαναλυτών.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Σοφία Μπέμπεζα: Όξω οι ξένοι!

«Όξω. Σταματήστε την μαζική εισροή των "ξένων" στην Ελβετία!», βροντοφώναξε το 50,3% των Ελβετών υπηκόων στις 9 Φεβρουαρίου 2014. Το άλλο μισό1 απάντησε «ναι» μέσα από τα δόντια του και συνέχισε την εργασία του. Η πρόσφατη πρωτοβουλία του λαϊκού δεξιού κόμματος SVP ενάντια στη «μαζική εισροή» μεταναστών σηματοδοτεί το τέλος της ελεύθερης κυκλοφορίας των ατόμων από και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και την αρχή των διαπραγματεύσεων για την επαναφορά του καθεστώτος των ποσοστώσεων.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Γιώργος Γάσιας: Ύμνος στα γαϊδούρια

Το γαϊδούρι θα το αναγνωρίσουμε σε κάθε σημείο του πλανήτη, αλλά σύμφωνα με τους ειδήμονες τα καλύτερα γαϊδούρια βρίσκονται στα ζεστά κλίματα. Το αιγυπτιακό ίσως είναι το ωραιότερο από όλα, μετά από αυτό έρχεται το περσικό και κατόπιν το κυπριακό. Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει παράλληλα και στο γαϊδούρι της Υεμένης, που διακρίνεται για την ομορφιά και την κορμοστασιά του. Από τα ευρωπαϊκά γαϊδούρια τα ωραιότερα είναι τα ισπανικά, τα ελληνικά και τα γαλλικά.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Κωνσταντίνα Ανδριανοπούλου: Για τον Μικρό Πρίγκιπα Μπερκίν

Ένας βιβλιοπώλης στην ελληνική επαρχία της δεκαετίας του 1980 πρότεινε στους ανήλικους θαμώνες του το κλασικό μυθιστόρημα του Antoine de Saint-Exupéry, Ο Μικρός Πρίγκιπας, τονίζοντας ότι το βιβλίο αυτό θα τους συντρόφευε σε όλη τους τη ζωή. Τους συμβούλευε να το διαβάσουν ξανά και ξανά όσο μεγάλωναν, γιατί, όπως υποστήριζε ο ίδιος, κάθε νέα ανάγνωση του βιβλίου θα τους αποκάλυπτε και ένα νέο νόημα που θα φώτιζε και μια ακόμη πλευρά όχι μόνο του βιβλίου αλλά και των αναγνωστών του. Πολύ πιθανόν αντίστοιχες «δοσοληψίες» και συζητήσεις να σημειώθηκαν και να συνεχίζονται και σήμερα και σε άλλες επαρχίες, άλλων χωρών, όπως η Τουρκία για παράδειγμα, όπου το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν ανάμεσα στα δημοφιλέστερα αναγνώσματα εδώ και πολλές δεκαετίες.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Κώστας Περούλης: Στη γέφυρα

Είμαι εβδομήντα χρονών και σε λίγα χρόνια δεν θα μπορώ να βρίσκομαι στη γέφυρα. Τότε ο καπτάν Τσάκος θα με βάλει σε μια αποθήκη, να τη φυλάω τη μέρα. Όταν ήμουν πιο νέος και πήγαινα με τα πετρελαιοφόρα στο Ιράν και αργότερα με τα κοντέινερς στη Σαγκάη, ήμουν άμυαλος και κρατούσα πάνω από δύο χιλιάδες δολάρια το μήνα επιπλέον αντί να τα δίνω στις ασφαλιστικές μου εισφορές. Στο τέλος που καταρρεύσανε τα πνευμόνια μου στο μηχανοστάσιο, ο καπτάν Τσάκος με πήρε στα γιωτ. Αντί συντάξεως, έχω σ’ αυτήν την ηλικία έναν μισθό όλο τον χρόνο. Με αγαπάνε γιατί είμαι ήρεμος και ήσυχος άνθρωπος.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Μιχαήλ Ζόσενκο: Νευρικοί άνθρωποι

Πρόσφατα ξέσπασε καβγάς στο κοινοτικό μας διαμέρισμα. Και όχι απλός καβγάς, κανονική μάχη. Γκλάζοβαγια και Μποροβάγια γωνία.

Τσακώθηκαν, φυσικά, με πάσα ειλικρίνεια. Του ανάπηρου Γκαβρίλοβ λίγο έλειψε να του πάρουν την κεφάλα.

Ο βασικός λόγος: ο λαός είναι πια πολύ νευρικός. Ανάβει με το παραμικρό. Οργίζεται. Και τσακώνεται άγρια, σαν σε παραζάλη.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Υβάν Γκολλ: Ο Ευρώκοκκος

«Ο Ευρώκοκκος, Κύριε, έχετε τον Ευρώκοκκο. Θα γίνετε το πιο διάσημο ον του αιώνος που διανύομε. Είσθε ο πρώτος Ευρωπαίος που μολύνεται από τον Ευρώκοκκο!

»Ο Ευρώκοκκος, Κύριε, είναι η φυλλοξήρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ή, για να είμαι πιο ακριβής, του δυτικού πολιτισμού. Είναι το μικρόβιο που προετοιμάζει το θάνατο αυτής της ηπείρου. Είμαι καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Φιλαδελφείας, αλλά εδώ και δέκα χρόνια κατοικώ στην Ευρώπη και αναζητώ το μικρόβιο που σας κατατρώγει.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Λευγοεκπομπή 1... και άλλες 19.999 υπό τη θάλασσα

Συνάντηση γιγάντων! 

Η λεύγα συναντάει το HUMBA! εκτός έδρας στην εκμπομπή του στα ψηφιακά ερτζιανά. 

Το Σάββατο 15 Μαρτίου στις 13.00 ακριβώς συντονιστείτε στο musicsociety.gr!

Θα μας απασχολήσουν πολλά βαθυστόχαστα ερωτήματα όπως: Γιατί οι ιδεολόγοι δεν γουστάρουν μπάλα και οπαδούς; Γιατί να βγάζουμε ακόμα έντυπα και όχι online magazines; Αν η ελληνική αθλητική ειδησεογραφία είναι ανεξάντλητη ως προς τις γραφικές της φιγούρες, ισχύει το ίδιο και για την ελληνική πολιτική ζωή του τόπου; Αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να είναι ο αγαπημένος φιλόσοφος του Μάκη Ψωμιάδη και τι ομάδα θα ήταν ο Γκυ Ντεμπόρ αν ζούσε στην Ελλάδα;


Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Λεύγα 13

19.987 λεύγες υπό τη θάλασσα και οι ταχύτητες συναλλαγής παραμένουν υψηλότατες, τόσο που το κίνημα αναζητεί μια πολιτική της επιτάχυνσης για να τις προλάβει. Απέναντί τους οι περισσότεροι παραμένουμε παγιδευμένοι στην ιστορία και το παρελθόν μας, παρακολουθώντας εργατικές συγκρούσεις από την Ινδία μέχρι τη βικτωριανή Αγγλία. Εκεί κάπου φτάνουμε στο Πέραμα για να συναντήσουμε ποιητές και άλλα περάσματα, σε μια εναγώνια αναζήτηση λύσεων. Όλα αυτά και άλλα πολλά στη νέα λεύγα 13.

Διαβάστε από τη λεύγα 13
Κωστής Καρπόζηλος, Παγιδευμένοι στην ιστορία
[πλήρες κείμενο]

Τα περιεχόμενα του πιο πρόσφατου τεύχους (και ολόκληρα προηγούμενα τεύχη) στο levga.gr· η πιο πρόσφατη λεύγα στα βιβλιοπωλεία, στους διακινητές της και στο levgamag@gmail.com, όπου και συμβολές, συμβουλές, συνεργασίες και διαφωνίες.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Λεύγα 13: Περιεχόμενα

Ελένη Κυραμαργιού–Μόρφω Μπεληγιάννη, Με στόχο την προστασία του κοινωνικού συνόλου

πρώτες ύλες 
Δημήτρης Νιάφας, ΚΕΑΟ: Κέντρο Εξόντωσης Ασφαλισμένων Ομήρων
Νίκος Τσιβίκης, Ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο: to be or not to be?
Γιώργος Βασσάλος, H ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών υψηλής ταχύτητας στην ΕΕ: μάχη σκοτεινών γιγάντων (Μέρος Δεύτερο: η πολιτική διαδικασία)
Jörg Nowak, Τρία χρόνια εργατικές συγκρούσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία της Ινδίας
Robert Spittlehouse, Συντακτική ασάφεια

κοντραντούκτο  
Alex Williams–Nick Srnicek, Μανιφέστο για μια πολιτική της επιτάχυνσης

αναλώσιμα  
Κωστής Καρπόζηλος, Παγιδευμένοι στην ιστορία
Κώστας Σπαθαράκης, Η εξουσία της ανατροπής και η υπεράσπιση της δημοκρατίας
Κωνσταντίνα Γεωργαντά, Στο Πέραμα, με τον τρόπο του Α.Π.
Θοδωρής Δρίτσας, Ο χώρος των παθών: για τη δικαιοσύνη του Μπίλλυ Μπαντ
Χρήστος Μπουκάλας, Λύσεις, θέλουμε λύσεις!

καύσιμα
Στέφανος Βαμιεδάκης, Η εκδίκηση της γυφτιάς
Νίκος Τσιβίκης, Ο χερ Χίτλερ μαρξιστής

σκραπ  
Δημοσθένης Παπαμάρκος, Ήρθε ο καιρός να φύγουμε
Ερνστ Μπλοχ, Ο σκύμνος ως Δαβίδ
Μάκης Μαλαφέκας, Τελόνιους Μονκ
Μιχαήλ Ζόσενκο, Καλοκαιρινή ανάπαυλα
Θοδωρής Ρακόπουλος, Από το Ζωικό Βασίλειο (του Ιουλίου Βερν)
Γιώργος Μανουσέλης, Ψιλή κουβέντα


λεύγα 13  
(Χειμώνας 2013)
Σχέδιο εξωφύλλου: Γιώργος Γούσης
Σκίτσα: Γιώργος Μανουσέλης
Φωτογραφίες: Λίνα Μανουσογιαννάκη, Γιάννης Πορφυρόπουλος, Νίκος Τσιβίκης,
Σπύρος Τσίκνας, Χρήστος Χρυσανθόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Γιώργος Ματθιόπουλος

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Ελένη Κυραμαργιού – Μόρφω Μπεληγιάννη: Με στόχο την προστασία του κοινωνικού συνόλου

Στην πόρτα του σπιτιού βρήκε τοιχοκολλημένη την ανακοίνωση της αστυνομίας· την Πέμπτη 17 Απριλίου 2014 οι δρόμοι θα έκλειναν και η κυκλοφορία θα απαγορευόταν στην πόλη αλλά και σε τμήμα του εθνικού οδικού δικτύου, τα σχολεία δεν θα λειτουργούσαν, ενώ υπήρχε σύσταση να παραμείνουν οι κάτοικοι στα σπίτια τους. Στρατιωτικός νόμος σε εφαρμογή, σκέφτηκε και χαμογέλασε. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που κρατούσε αναφερόταν στο ίδιο ακριβώς θέμα με εκτενή ρεπορτάζ, περιγραφές, σχόλια και απόψεις όλων των πλευρών.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Δημήτρης Νιάφας: ΚΕΑΟ: Κέντρο Εξόντωσης Ασφαλισμένων Ομήρων

Από το περασμένο καλοκαίρι, με την ίδρυση του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ), άλλη μία μνημονιακή δέσμευση έμελλε να υλοποιηθεί και να συμβάλει στη διαμόρφωση της σύγχρονης δυστοπίας. Η είσπραξη των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών από μια υπηρεσία, μέσω της δημιουργίας του ΚΕΑΟ, αποτελεί ουσιαστικά ένα από τα στάδια του σχεδίου δράσης που έχει εκπονηθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την αναμόρφωση του μηχανισμού είσπραξης των ασφαλιστικών εισφορών, με ορίζοντα την ενοποίηση της διαδικασίας είσπραξης ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών και φορολογικών οφειλών και την πλήρη ενσωμάτωση των εσόδων που θα προκύπτουν στη φορολογική διοίκηση μέχρι 1.7.2017. Το ΚΕΑΟ θα λειτουργεί Ηλεκτρονικό Μητρώο Οφειλετών, θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στις δομές της φορολογικής διοίκησης, της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, του Διατραπεζικού Συστήματος και σε κάθε άλλη πηγή, για να συλλέγει στοιχεία για τα περιουσιακά στοιχεία όλων των ασφαλισμένων, τα οποία και θα χρησιμοποιεί για την αναγκαστική είσπραξη των οφειλών με κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς και πλειστηριασμούς ακίνητης περιουσίας, συμπεριλαμβανομένης ακόμα και της πρώτης κατοικίας, καθώς οι οφειλές από ασφαλιστικές εισφορές εξαιρούνται ρητά από οποιαδήποτε ρύθμιση σχετικά με την προστασία της.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Νίκος Τσιβίκης: Ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο: to be or not to be?

Εβδομάδες απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια, σχολές δίχως χρηματοδότηση, αναδιοργάνωση της κατανομής των πανεπιστημίων στη χώρα, που παράγει ακόμη πιο παράδοξα αποτελέσματα από την παράδοξη ήδη διασπορά απίθανων σχολών σε απίθανα μέρη, ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες που λειτουργούν μόνο μερικές ώρες την ημέρα χωρίς πρόσβαση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων και φοιτητές από νεόπτωχες οικογένειες που, ενώ ζορίζονται να πληρώσουν το νοίκι της
φοιτητικής γκαρσονιέρας, ονειρεύονται να ήταν στη Μεγάλη Βρετανία όπου δεν θα είχαν να πληρώσουν ούτε τα φασόλια στην κονσέρβα... Ποιο είναι το μέλλον του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου;

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Γιώργος Βασσάλος: H ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών υψηλής ταχύτητας στην ΕΕ: μάχη σκοτεινών γιγάντων (Μέρος δεύτερο: η πολιτική διαδικασία)

Στο πρώτο μέρος του άρθρου (λεύγα 12) είδαμε τα διαφορετικά στάδια της απελευθέρωσης των χρηματαγορών στην Ευρώπη από τη δεκαετία του ’70, τη χρησιμότητα της απελευθέρωσης αυτής για τους κατόχους συγκεντρωμένου κεφαλαίου και τις βασικές ομάδες συμφερόντων που επηρεάζουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία στον τομέα αυτόν. Στο δεύτερο μέρος θα δούμε πώς παρενέβησαν τα συμφέροντα αυτά στην αναθεώρηση του ρυθμιστικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (MiFID II), που συμφωνήθηκε στις 14 Ιανουαρίου, και κατάφεραν να ακυρώσουν ακόμα και τις πιο ασήμαντες μεταρρυθμίσεις. Στο εσωτερικό του οικοδομήματος της ΕΕ, είναι πολιτικά αδύνατη η αμφισβήτηση της κοινωνικής χρησιμότητας των συναλλαγών υψηλής ταχύτητας.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Jörg Nowak: Τρία χρόνια εργατικές συγκρούσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία της Ινδίας

Οι νέες εργοστασιακές εγκαταστάσεις της μεγαλύτερης κατασκευάστριας επιβατικών αυτοκινήτων της Ινδίας, Maruti Suzuki, βρέθηκαν δύο φορές υπό κατάληψη το 2011, ενώ τον Ιούλιο του 2012 έγιναν τόπος γενικευμένης εξέγερσης, όταν πυρπολήθηκαν από τους εργάτες. Μπορεί τα γεγονότα να έλαβαν εκτενή δημοσιότητα, ωστόσο φαίνεται ότι δεν οδήγησαν σε κάποια καθοριστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στην Ινδία. Είναι όμως ακριβώς έτσι;

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Alex Williams και Nick Srnicek: Μανιφέστο για μια πολιτική της επιτάχυνσης

01. Εισαγωγή: Για τη συγκυρία

1. Στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ο παγκόσμιος πολιτισμός είναι αντιμέτωπος με ένα νέο είδος κατακλυσμού. Οι επερχόμενες αποκαλυπτικές καταστροφές γελοιοποιούν τους κανόνες και τις οργανωτικές δομές της πολιτικής, που αποκρυσταλλώθηκαν κατά την εποχή της γέννησης του έθνους-κράτους, της κυριαρχίας του καπιταλισμού και των πρωτοφανών πολέμων του 20ού αιώνα.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα


Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Κωστής Καρπόζηλος: Παγιδευμένοι στην ιστορία

Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών. Και όταν ακόμα οι ζωντανοί φαίνονται σαν ν’ ασχολούνται ν’ ανατρέψουν τους εαυτούς τους και τα πράγματα και να δημιουργήσουν κάτι που έχει προϋπάρξει, σ’ αυτές ακριβώς τις εποχές της επαναστατικής κρίσης επικαλούνται φοβισμένοι τα πνεύματα του παρελθόντος στην υπηρεσία τους, δανείζονται τα ονόματά τους, τα μαχητικά συνθήματά τους, τις στολές τους για να παραστήσουν με την αρχαιοπρεπή αυτή, σεβάσμια μεταμφίεση και μ’ αυτή τη δανεισμένη γλώσσα τη νέα σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας. Έτσι ο Λούθηρος φόρεσε τη μάσκα του απόστολου Παύλου, η επανάσταση του 1789-1814 ντύθηκε διαδοχικά τη στολή της ρωμαϊκής δημοκρατίας και της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και η επανάσταση του 1848 δε βρήκε να κάνει τίποτα καλύτερο από το να παρωδήσει πότε το 1789 και πότε την επαναστατική παράδοση του 1793-1795. Έτσι κι ο αρχάριος που έμαθε μια ξένη γλώσσα τη μεταφράζει πάντα στη μητρική του και μόνον όταν αρχίσει να χειρίζεται την ξένη γλώσσα χωρίς να θυμάται τη μητρική του και μάλιστα να ξεχνά τη μητρική του γλώσσα, θα μπορέσει να αφομοιώσει το πνεύμα της καινούριας γλώσσας και να δημιουργήσει σ’ αυτήν.
Κ. Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

Στις 27 Νοεμβρίου του 2013 ο Αλέξης Τσίπρας με ένα σύντομο κείμενο στον Guardian ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν.[1] Η επιλογή του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς φαντάζει λογική: ο Αλέξης Τσίπρας προέρχεται από τη χώρα που βρίσκεται στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπροσωπεί την κοινωνία που έχει υποστεί τις σοβαρότερες συνέπειες από την κρίση της Ευρωζώνης και συμβολίζει την αριστερά εκείνη που κατάφερε να αναδειχθεί σε υπολογίσιμο αντιπολιτευτικό πόλο έναντι των κυρίαρχων πολιτικών της λιτότητας. Με την υποψηφιότητα του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς φιλοδοξεί να προβάλει τη δυνατότητα διεξόδου από την κρίση της Ευρωζώνης σε μια εκλογική αναμέτρηση που θα λειτουργήσει ως πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα για το ίδιο το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Κώστας Σπαθαράκης: Η εξουσία της ανατροπής και η υπεράσπιση της δημοκρατίας

Στην πλειάδα των στοχαστών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παίρνουν θέση στα άμεσα πολιτικά ζητήματα έχουμε αναφερθεί από το πρώτο κιόλας τεύχος – τότε την αφορμή έδωσε μια ομιλία του Ζίζεκ για την «Εποχή των τεράτων».Η σχέση των θεωρητικών τοποθετήσεων με την οργανωμένη πολιτική πράξη δεν φωτίστηκε έκτοτε περισσότερο, όμως αρκετά ιερά τέρατα της ριζοσπαστικής θεωρίας έσπευσαν να εκδηλώσουν την υποστήριξή τους στην ελληνική αριστερά: από τον Τσόμσκι και τον Ταρίκ Αλί, τον Ετιέν Μπαλιμπάρ και τη Ναόμι Κλάιν, τον Λίο Πάνιτς και την Τζούντιθ Μπάτλερ, μέχρι τον Νέγκρι, τον Αγκάμπεν και τον Μπαντιού.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Κωνσταντίνα Γεωργαντά: Στο Πέραμα, με τον τρόπο του Α.Π.

Ανδρέα Παγουλάτο! Είμαι μαζί σου στο Πέραμα [...]
στα όνειρά μου σέρνεσαι εισπνέοντας ναυάγια,
κλαίγοντας σε μια εθνική οδό που διασχίζει τα Βαλκάνια
μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου
μέσα σε μια νύχτα μετα-ελληνική.

(Γιώργος Πρεβεδουράκης, Κλέφτικο, 2013)

Μια πόλη, έγραφε ο Κέβιν Λυντς το 1960, μπορεί να παραμένει σταθερή στη γενική της διάρθρωση αλλά αλλάζει συνεχώς στα πιο λεπτομερή της στοιχεία. Κατά συνέπεια, μόνο μερικός έλεγχος μπορεί να υπάρξει στην ανάπτυξη και μορφή της, και έτσι δεν υπάρχει τελικό προϊόν παρά μόνο μια συνεχής ακολουθία από διαφορετικά στάδια. H παραπάνω ανάγνωση της πόλης μπορεί να μεταφερθεί άρτια στην ανάγνωση ενός μεγάλου ποιήματος με αναφορές στην περιδιάβαση μιας κάποιας πόλης, σαν το Πέραμα (2006) του Ανδρέα Παγουλάτου, στο οποίο επιφανειακά δεν ακολουθείται κάποια μορφή και η δομή φανερώνεται μόνο μετά από προσεκτική περιήγηση. Αυτή η μέθοδος τοποθετεί τον αναγνώστη ως διαβάτη μέσα στο Πέραμα –σε αντιστοιχία πόλης αυτό θα ήταν στο επίπεδο του δρόμου– αλλά και ως πολεοδόμο και αστικό σχεδιαστή μαζί, αφού μετά την ανεύρεση της δομής του δίνεται η δυνατότητα να δει το γενικό σχέδιο του ποιήματος το οποίο όμως το έχει προηγουμένως φανταστεί και φτιάξει ο ίδιος. Η πόλη εξισώνεται έτσι με το ποίημα και ο αναγνώστης δεν είναι μόνο κάτοικος μιας κάποιας πόλης αλλά κρατά τη φαντασιακή ανάπτυξη της πόλης αυτής στα χέρια του. Ο Άλισντερ Γκρέυ γράφει στο μυθιστόρημά του Lanark (1981) –το οποίο περιγράφει άλλοτε ρεαλιστικά αλλά κυρίως δυστοπικά την πόλη του Γλασκώβη– ότι κανείς δεν μπορούσε να ζήσει σε αυτήν την πόλη επειδή κανείς δεν την είχε προηγουμένως φανταστεί, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το Παρίσι ή τη Φλωρεντία. Το πέρασμα του Περάματος μέσα από το Κλέφτικο (2013) του Γιώργου Πρεβεδουράκη –και η αναλογία που εκεί δημιουργείται με τον χώρο της Φευγάδας– συντελεί στο να δούμε το ποίημα όχι μόνο ως ένα πέρασμα (μία από τις έννοιες της λέξης «πέραμα» με τις οποίες ο Παγουλάτος παίζει) αλλά και ως ένα συγκεκριμένο τόπο 14,7 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Θοδωρής Δρίτσας: Ο χώρος των παθών: για τη δικαιοσύνη του Μπίλλυ Μπαντ

Ο Μπίλλυ Μπαντ είναι από τα έργα που γεννά η εσωστρέφεια. Έχοντας εγκαταλείψει τη ζωή του επαγγελματία συγγραφέα και περιφρονημένος επί χρόνια, ένας ταπεινός τελωνειακός υπάλληλος, αφού δει τα αντίτυπα του μεγάλου επικού του ποιήματος Κλαρέλ να καίγονται μετά την ολοσχερή εμπορική του αποτυχία, ο Μέλβιλ ασχολείται τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του με αυτή τη νουβέλα, που εντέλει δημοσιεύτηκε το 1924, τριάντα τρία χρόνια μετά τον θάνατό του.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα


Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Χρήστος Μπουκάλας: Λύσεις, θέλουμε λύσεις!

Ο Φόρος στους ρακοσυλλέκτες του Κωνσταντίνου Πουλή (ThePressProject 2013) αποτελεί ένα χρονικό της ελληνικής κοινωνίας στην παρούσα κρίση. Απ’ όσο γνωρίζω, είναι όχι μόνο η πιο διαυγής και ευαίσθητη, αλλά μάλλον και η πιο πλήρης. Το επιτυγχάνει αυτό μέσα από συνεπή ψηλάφηση των πτυχών και συμπτωμάτων της κρίσης, και τη συζήτησή τους, ενημερωμένη από εντυπωσιακή πληθώρα πηγών. Κοντολογίς, το καταναλωτικό λαϊφστάιλ, η κτηνωδία του Βενιζέλου, το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης ή η ιδεολογική κατίσχυση του ρατσισμού, συζητιούνται μέσα από πρίσματα που αντλούνται από τους τραγικούς ως την Άρεντ και από το ρεμπέτικο ως τον Όσκαρ Ουάιλντ.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Στέφανος Βαμιεδάκης: Η εκδίκηση της γυφτιάς

Τελικά η συνταγή είναι απλή: φτιάχνεις ένα κακομούτσουνο καρτουνίστικο σκίτσο ενός τυπά με μουστάκι και γυαλιά (κάτι μεταξύ Ιταλού μαφιόζου και ψιλικατζή από τα Σεπόλια), σκαρφίζεσαι ένα όνομα που παραπέμπει σε αντίστοιχα δυτικοευρωπαϊκά, σχεδιάζεις ένα ποπ παιχνιδιάρικο περιβάλλον και έτοιμη η επιχείρηση. Τι πουλάς; Μα φυσικά καφέ.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Νίκος Τσιβίκης: Ο χερ Χίτλερ μαρξιστής

Ολοένα και πιο συχνά τους τελευταίους μήνες, ως αντίδραση στη θεωρία των δύο άκρων, εμφανίζονται κείμενα που αναζητούν τη γενεαλογία της θεωρητικής αυτής δημιουργίας στην εποχή του Μεσοπολέμου. Πέρα όμως από τις επισφαλείς αναλογίες στο θεωρητικό σχήμα, πιο ενδιαφέρουσες μοιάζουν οι αναλογίες στις τεχνικές παραχάραξης της πραγματικότητας, προπαγάνδας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τα αστικά μέσα ενημέρωσης του δυτικού μπλοκ. Το 1938 το αμερικανικό περιοδικό Time ανακηρύσσει τον καγκελάριο Χίτλερ «Πρόσωπο της Χρονιάς».

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Δημοσθένης Παπαμάρκος: Ήρθε ο καιρός να φύγουμε

Ποια; Αυτή που ’βαλε τα τσιγάρα στην τσέπη του μακαρίτη; Αυτή είναι η θεια-Ανθή. H χήρα που λέμε. Α, νόμιζα που την ήξερες. Όχι, όχι. Δεν τον είχε σόι.

Έλα πιο δώθε μη μας ακούνε. Με την θεια-Ανθή που λες, είχανε ιστορία. Μου τα ’χε πει ο μακαρίτης. Ήμανε μικρότερος απ’ αυτόνα, αλλά κάναμε πολλή παρέα έναν καιρό. Προτού να φύγω να πάω στη Θήβα. «Είσαι ίδιος ο πατέρας σ’», μου ’λεγε, «γι’ αυτό σε αγαπάω πολύ, ρε παιδί». Είχα, να πούμε, γυρίσει ένα απόγεμα και θυμάμαι δεν είχα προφτάσει καλά-καλά να κατεβού απ’ τ’ αμάξι και περνούσε και μου λέει, «άσ’ τα κι έλα να πιούμε ένα ουζάκι». Ήμανε μόλις απ’ το ταξίδι. Tου λέω, ρε Κυριακούλη, να πάω να ειπού ένα γεια στη μάνα μ’ κι έρχομαι. «Άσ’ τη μάνα σ’», μου λέει. «Η μάνα πάντα περιμένει. Έλα, πάμε». Καθόμασταν, το θυμάμαι σαν τώρα, στου γερο-Χρήστο, δεν θυμάμαι αν το πρόλαβες εσύ. Κει που ’ναι τώρα το ταχυδρομείο.Τέλος πάντων. Καθόμαστε που λες και τα συζητάγαμε και του λέω, έδωσα λόγο Κυριακούλη. «Άιντε επιτέλους, ρε μπαγάσα», μου λέει, «γεροντοπαλίκαρο κόντεψες. Και με ποιανού να ’χουμε το καλό ερώτημα»; Ξένη, του λέω, απ’ τη Θήβα. Πού να την ξέρεις. Θα τη φέρω όμως, του λέω, τ’ Αϊ-Λιος να τηνε δείτε κιόλας. Με κοιτάει. Μου λέει, «ξένη ε»; Γιατί, ρε, του το ’πα έτσι στα γελαστά, είχες κάνα κορίτσ’ στο χωριό τόσον καιρό να μου δώσεις και δε μου το ’χες πει; Δε μιλάει, δε λαλάει. Ρε Κυριάκο, ρε καλέ μου, ρε χρυσέ μου; Τι έπαθες; Τίποτα. Με κοιτάει και μιλιά. Φοβήθκα, λέω πάει, καρδιά, μου ’μεινε σέκος. Του πιάνω το χέρι, το σφίγγω, παγωμένο. Ώπα. Με ζώσανε τα φίδια».

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Ερνστ Μπλοχ: O σκύμνος ως Δαβίδ

Στην έντυπη λεύγα που κυκλοφορεί δημοσιεύσαμε εκ παραδρομής μια προγενέστερη εκδοχή της μετάφρασης. Αναρτούμε εδώ την τελική μορφή του κειμένου και την παραπομπή που παραλείψαμε, και ζητάμε συγγνώμη από τον μεταφραστή για το λάθος.

Πρέπει να μαζευτείς, λένε. Προπάντων όταν τα πράγματα ζορίζουν και δεν είναι παίξε-γέλασε. Το πιο συνηθισμένο είναι ο αδύναμος άνθρωπος να γίνεται τότε ακόμη πιο μικρός απ’ ό,τι ήδη είναι, προκειμένου να περάσει απαρατήρητος. Καλύτερο ακούγεται ασφαλώς το εξής: αν θες ν’ αντέξεις, συγκέντρωσε τις δυνάμεις σου και μη σκορπίζεσαι. Σίγουρα κι αυτό μπορεί να πάει στραβά, όπως για παράδειγμα με τη σταθερή σταγόνα, όταν δεν πέφτει τόσο πια σταθερά ώστε να φάει την πέτρα. Θα μπορούσε κιόλας να θέλει κάτι άλλο από το να παραμείνει σταγόνα, φρόνιμα και επιμελώς.

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Μιχαήλ Ζόσενκο: Καλοκαιρινή ανάπαυλα

Φυσικά το να αποκτήσεις δικό σου ιδιόκτητο διαμερισματάκι είναι, όπως και να το κάνουμε, κάπως μικροαστικό.

Πρέπει κανείς να ζει αδελφικά, μέσα στην οικογένεια της κολεκτίβας και να μην κλειδώνεται στον πύργο του.

Πρέπει κανείς να ζει σε κοινοτικό διαμέρισμα. Εκεί όλα είναι εύκολα. Έχεις κάποιον να συζητήσεις. Να συμβουλευτείς. Να τσακωθείς.

η συνέχεια στην έντυπη λεύγα