Στιγμιότυπο 1: Τη στιγμή που ανακοινώθηκε η παραίτηση Μουμπάρακ, ο κόσμος στην πλατεία Ταχρίρ ξέσπασε σε ζητωκραυγές και χιλιάδες χέρια υψώθηκαν στον αέρα για να πανηγυρίσουν το γεγονός. Έτσι ήταν πάντα. Κάθε λαϊκή νίκη, κάθε επανάσταση συνοδεύεται από αυτές τις στιγμές ευφορίας. Αν κοιτάξει κανείς λίγο πιο προσεκτικά την εικόνα όμως, δεν μπορεί παρά να δει το καινοφανές. Χιλιάδες κινητά αστράφτουν στον αέρα καθώς οι εξεγερμένοι πανηγυρίζουν, ενώ ταυτόχρονα απαθανατίζουν τη στιγμή.
Στιγμιότυπο 2: Ένας μελαψός διαδηλωτής με μακριά γενειάδα και φέσι, κάπου στην Υεμένη, κρατάει ένα χαρτονένιο πλακάτ, στο οποίο αναγράφεται το αίτημα της εποχής: «We Want Facebook»!
Στιγμιότυπο 2: Ένας μελαψός διαδηλωτής με μακριά γενειάδα και φέσι, κάπου στην Υεμένη, κρατάει ένα χαρτονένιο πλακάτ, στο οποίο αναγράφεται το αίτημα της εποχής: «We Want Facebook»!
Αυτές οι εικόνες περιφέρονται διεθνώς σε έντυπα και τηλεοράσεις ως τεκμήρια του ισχυρισμού περί του απελευθερωτικού χαρακτήρα των νέων τεχνολογιών. Η συζήτηση που έχει ξεσπάσει γύρω από τις απελευθερωτικές δυνατότητες των Νέων Μέσων στο μεγαλύτερο μέρος της απλώς προεκτείνει ένα ακαδημαϊκό «σίριαλ» που εκτυλίσσεται εδώ και μερικά χρόνια μεταξύ του Αμερικανού κοινωνιολόγου Κλαίυ Σίρκυ (Clay Shirky) και του Λευκορώσου πο λιτικού επιστήμονα Εβγκένι Μορόζοφ (Evgeny Morozov). Η κεντρική θέση του Σίρκυ, είναι πως υπάρχει κάτι εγγενώς απελευθερωτικό στις νέες τεχνολογίες. Αυτό έγκειται στη δυνατότητα όλο και περισσότερων ανθρώπων να αποκτούν κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, και να επικοινωνούν με ολοένα λιγότερους περιορισμούς.
η συνέχεια στην έντυπη λεύγα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου